Dušan Džamonja (Strumica, 1928 – Zagreb, 2009)
Dušan Džamonja je bio jugoslovenski vajar čije je stvaralaštvo ostavilo neizbrisiv trag u spomeničkoj kulturi SFRJ. Godine 1945. upisao je Akademiju umetnosti u Zagrebu, gde završava osnovne i magistarske studije kod profesora Antona Augustinčića. Od 1951. do 1953. godine je bio saradnik Majstorske radionice Frana Kršinić. Od 1953. počinje da radi u sopstvenom ateljeu. Od 1970. imao je radionicu u mestu Vrsar (Istra), a 1987. godine preselio se u Brisel. Od tada je živeo na relaciji Brisel, Vrsar i Zagreb.
Džamonja je imao prvu veliku izložbu u Galeriji ULUS 1954. godine, kada se i preseljava u Beograd. Samostalne izložbe je u narednim godinama imao u mnogim velikim gradovima: Zagrebu, Beogradu, Milanu, Splitu, Veneciji, Cirihu, Ljubljani, Rimu, Hagu, Klagenfurtu, Đenovi, Skoplju, Kelnu, Manhajmu, Dubrovniku, Diseldorfu, Sarajevu, Londonu i dr. Učestvovao je na Venecijanskom bijenalu 1960. godine, kada je nominovan za „Grand Prix“. Godine 1977. dobija Rembrantovu nagradu u Bazelu iz Geteove fondacije.
Bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti od 1988. i član Hrvatske akademije znanosti i umjetnosti od 2004. godine. Autor je brojih spomenika u javnom prostoru. Učesnik je i mnogih međunarodnih smotri savremene umetnosti. Dobitnik je brojnih međunarodnih nagrada i priznanja.
Osnovni materijali s kojima je radio su bronza, gvožđe, korten (zarđali čelik) i aluminijum, dok su forme koje vidimo u Džamonjinim delima pre svega organske, sverične, prizmatične, sa zalučenim i izuvijanim motivima.