Petar Dobrović rođen je u Pečuju 1890. godine. U rodnom mestu je završio cistercitsku gimnaziju a zatim je proveo godinu dana na Zanatsko-umetničkoj školi u Budimpešti. Godine 1909. upisao je slikarstvo na budimpeštanskoj Likovnoj akademiji. Studije je završio 1911. godine. Iste godine, kao stipendista akademije, proveo je godinu dana na praksi u letnjoj koloniji u Kečkemetu.
Godine 1912. Dobrović odlazi u Pariz, gde se upoznaje sa aktuelnim umetničkim dešavanjima u umetničkoj prestonici tadašnjeg sveta. U Parizu se upoznao sa kubizmom, koji je imao uticaj na ovu ranu fazu njegovog stvaralaštva.
Godine 1918. godine učestvovao je u pobuni pešadijskog puka u Pečuju gde je zatvoren, ali je uspeo da pobegne iz zatvora.
Nakon Prvog svetskog rata, počinje da radi na razvijanju svog “monumentalnog stila”. Pod uticajem muzejske umetnosti i starih majstora, i u duhu struje povratka redu koja je tih decenija bila aktuelna u Evropi, Dobrović počinje da slika mitološke teme – Venere, Lede, Bahanalije. Iz tih godina je i njegova kompozicija Pokolj u Šapcu. Od 1921. do 1926. radio je kao nastavnik umetničke škole u Beogradu.
Oko 1925. godine odlazi na Hvar, gde po prvi put u njegovim delima dolazi do nagoveštaja kolorizma koji će kasnije biti glavna karakteristika njegovog stila. Iste godine oženio se Olgom Hadži.
Godine 1926. Dobrović odlazi u Pariz, a 1927. sa Konjovićem putuje na Azurnu obalu, a potom u Dalmaciju. U Dalmaciji konačno dolazi do ekspanzije njegovih boja u pejzažima koje sve intenzivnije počinje da slika.
30-ih godina putuje po Holandiji i Italiji, gde slika amsterdamske i venecijanske vedute.
Učestvovao je u formiranju časopisa Danas, a redakciju ovog časopisa ovekovečio je i na svom najvećem platnu iz 1934. Godine 1937., zajedno sa Tomom Rosandićem i Milom Milunovićem bio je jedan od osnivača Državne umetničke akademije u Beogradu.
40-ih godina Dobrović je opet na Hvaru. Godine 1941., za vreme Drugog svetskog rata, sa porodicom se sklonio u Grocku.
Umro je 1942. godine u Beogradu, od posledica srčanog udara.
U Dobrovićevom opusu srećemo brojne pejzaže i portrete, među kojima i brojne portrete njegove supruge Olge, ali i dela istorijske tematike.